त्यावेळी बंद झालेले पैसे/चलन पाच पैसे,दहा पैसे, जुना एक पैसा, ब्रिटिश कालीन पैसे,वेगवेगळे नाणे संग्रहाकडून आणि नातेवाईकांकडून उपलब्ध झाले. त्यात प्रामुख्याने मुघल कालीन,मराठा कालीन,निजाम कालीन असे अनेक प्रकारचे नाणे मिळाले आणि संग्रह हा वाढत गेला. त्यात एके दिवशी एक अगदी वेगळा मराठीमध्ये वाचता येणारा मला कॉइन मिळाला त्यावर लिहिले होते. श्री राजा शिवछत्रपती ( शिवराई ).. मग छत्रपती शिवरायांचा अभ्यास म्हणजेच शिवचरित्र वाचण्यास सुरुवात केली, ते सुरू असताना मी नेमकं शिवकाळातच जगत आहो असा भास व्हायचा. एके दिवशी मी दुकानात निवांत बसलो होतो त्यावेळी एक आजीबाई 60 ते 70 वर्षाचे एका पिशवीत काही जुन्या वस्तू भंगारामध्ये विकण्यासाठी आल्या आणि त्या निघून गेल्या. योगायोगाने त्यात एक सुंदर असे असे हत्ती असलेला दिवा माझ्या नजरेस पडला ते बघताच अत्यंत मनाला आनंद झाला की एक वेगळे काही वस्तू मला मिळणार ते म्हणजे एक दुर्मिळ अतिशय सुंदर असलेला गजलक्ष्मी दिवा होता.  घरी भरपूर वाद झाल्यानंतर वस्तू माझ्याकडे आली. तिथूनच पितळी वस्तूची संग्रह करायची सुरुवात झाली. मग काय शिवचरित्र हे एक समुद्रच छत्रपती शिवाजी महाराजांनी स्वराज्य स्थापना कशी केली असेल यांचा प्रामाणिक अभ्यास सुरू केला त्यात प्रामुख्याने गडकोट,मावळे महाराजांची युद्धनीती त्यात प्रामुख्याने वापरले गेलेले शस्त्र याचं कुतूहल मनात घर करत होते. आणि मग तलवार,कट्यार,दांडपट्टा याचा शोध घ्यायला सुरुवात केली. गावातल्या लोखंड भंगाराच्या दुकानातून झाली मग शिवचरित्र वाचणारा व्यक्ती कुठेही थांबत नाही याचे उदाहरण म्हणजे मी स्वतः वय जसं वाढत होतं तसा संग्रह ही वाढत होता तसा अभ्यासही वाढत होता आणि अनेक गुरुवर्य मला भेटले याच्यात सोलापूरचे डॉक्टर शिवरत्न शेटे सर यांच्या माध्यमातून गडकोट भ्रमंती शिवभक्त आचरण करता असावा हा विचार कळला सोबतच  जयसिंगपूर चे आमचे गुरु आदरणीय वंदनीय  श्री गिरीश जी जाधव काका यांचे प्रदर्शन प्रदर्शन सुरुवातीला नगर येथे बघण्याच्या योग आला त्या मध्ये त्याचा नाणे संग्रह व तांब्या पितळाच्या वस्तूंचा संग्रह बघुन आनंद झालं. त्याचप्रमाणे आपण शस्त्रांचाही संग्रह करू शकतो किंवा अशा वस्तू घरी भरपूर आहे याची प्रचिती मला लक्षात आली मग काय तर संग्रह वाढतच गेले.